Dla większości egiptologów złotej ery odkryć archeologicznych (XIX i początku XX wieku) wielką pokusą było obejrzenie ciała zmumifikowanej osoby, odkrycie, kim była i z czym złożono ją do sarkofagu.

Ale Aleksander Rhind, który w 1857 odkrył tzw. mumię Rhinda w grobowcu  z 10 r. p.n.e. w starożytnym egipskim mieście – Tebach, przetransportował swoje znalezisko w stanie nienaruszonym do swojego kraju. Obecnie szczątki znajdują się w Szkockim Muzeum Narodowym w Edynburgu.

Teraz dzięki tomografii komputerowej i obrazowaniu 3D przeprowadzonemu przez Edwina van Beeka i jego kolegów z Clinical Research Imaging Centre w Edynburgu możliwe było poznanie tajemnicy mumii.

Ciało należało do kobiety, etnicznie - Egipcjanki, mierzącej 157 cm wzrostu, w chwili śmierci miała 25-29 lat. Została pochowana ze zwojem papirusu w prawej ręce, na którym, jak się przypuszcza, zapisano najważniejsze fakty z jej życia. Została owinięta bandażami nasączonymi woskiem pszczelim i żywicą pistacjową. Oprócz papirusu skany ujawniły też złote amulety i metalowe nakrycie głowy w kształcie skarabeusza.

Van Beek mówi, że mumia pozostanie nienaruszona. „Stan mumii gwałtownie pogarsza się po otwarciu. Chcemy przeprowadzić mikrotomografię, by sprawdzić, czy możemy zrekonstruować hieroglify na zwoju”.
Nie wiadomo, dlaczego kobieta zmarła, ale naukowcy sądzą, że była osobą o wysokim statusie społecznym. „Poza złotem, ma zęby w dobrym stanie, co wskazuje na wysokojakościową dietę. Została też pochowana w ładnym sarkofagu”, podkreśla van Beek.

Potężny wybuch na słońcu